ဥရောပတွင် (၁၃ ရာစုမှ) Renaissance တွင် ကင်မရာမရှိသောအခါ ပန်းချီဆရာများသည် ခေတ်၏ သာယာဝပြောမှုနှင့် အလှတရားများကို မှတ်တမ်းတင်ရန် အလွန်ကောင်းမွန်သော ကျွမ်းကျင်မှုများကို အသုံးပြုခဲ့ကြသည်။အနောက်တိုင်းဂန္တဝင်ရေနံပန်းချီများတွင် ဇာတ်ကောင်များသည် ရှုပ်ထွေးပြီး လက်ရာမြောက်သောအဝတ်အစားများနှင့် ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်ရှိသော ကျောက်မျက်ရတနာများဖြင့် အမြဲတမ်းပြသထားသည်။လက်ဝတ်ရတနာသည် အလှတရားဖြင့် ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်။အမျိုးသမီးများ၏ ကျက်သရေ နှင့် ဇိမ်ခံမှု နှင့် လက်ဝတ်ရတနာများ ၏ ထက်မြက် တောက်ပမှု တို့ သည် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် လှပစွာ ဖြည့်စွမ်း ပေးသည် ။ဤအရာသည် ပန်းချီဆရာ၏ စွမ်းရည်ကို အလွန်စမ်းသပ်ခဲ့ပြီး လက်ဝတ်ရတနာများ၏ အသေးစိတ်အချက်အလတ်တိုင်း၊ လက်ဝတ်ရတနာများ၏ ထက်မြက်မှုမှ ထွင်းထုခြင်းအထိ ပန်းချီဆရာ၏ လေးနက်သောစွမ်းရည်ကို ပြသခဲ့သည်။လက်ရာမြောက်တဲ့ ဥရောပတိုက်တွေ ထွန်းကားခဲ့တဲ့ ပန်းချီကားတွေကို ကြည့်ရတာ မခက်ပါဘူး။တော်ဝင်မိသားစုမှ အမျိုးသမီးများသည် ပတ္တမြားနှင့်မြမှ ပုလဲအထိ အဖိုးတန်ရတနာမျိုးစုံကို ဝတ်ဆင်ကြပြီး လှပသောဝတ်စုံများကို ဝတ်ဆင်ကြသည်။သာမန်လူတွေတောင် သူတို့ရဲ့နေ့စဉ်ဘ၀မှာ လက်ဝတ်ရတနာတွေ ၀တ်ဆင်ကြတယ်။မင်းမျိုးမင်းနွယ် ဇိမ်ခံမှုနှင့် စာပေစိတ်နေစိတ်ထားတို့သည် ဥရောပရှိ လက်ဝတ်ရတနာများ ထွန်းကားသောနေရာကို မွေးမြူထားပြီး ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းမှ ဒီဇိုင်နာများအတွက် ဖက်ရှင်ဒီဇိုင်းများ တဖွဲဖွဲ ယူဆောင်လာကာ ကမ္ဘာ့လက်ဝတ်ရတနာ ခေတ်ရေစီးကြောင်းကို နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာ လွှမ်းမိုး မောင်းနှင်လာခဲ့သည်။